Alles over Edwin

Van vroeger tot nu.

Biografie

Edwin Schimscheimer is een Nederlandse componist, arrangeur en pianist met Amsterdamse roots. Zijn muziek loopt van intieme liedjes tot herkenbare tv-tunes. In 1992 schreef hij Wijs me de weg voor Humphrey Campbell, de Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival in Malmö (Zweden), waar Nederland 9e werd met 67 punten. In de jaren erna werkte hij als pianist, schrijver en muzikaal leider met onder anderen Willeke Alberti, Ruth Jacott en René Froger. Voor televisie maakte hij muziek voor series als Goudkust en Rozengeur & Wodka Lime, en tekende hij voor de herkenningsmuziek van Nederland 1 (1996–2000).

Al decennia is Edwin de drijvende kracht achter het Kinderprinsengrachtconcert: arrangeur, muzikaal leider en de laatste jaren ook dirigent, een plek waar jong talent en bekende artiesten elkaar ontmoeten op de gracht. Daarnaast produceerde hij projecten zoals Herman Broods Back on the Corner en werkte hij met het Metropole Orkest. Tegenwoordig dirigeert hij koren en blijft hij liedjesmaker in hart en nieren: muziek met vakmanschap, warmte en een kleine knipoog, precies genoeg om je te laten glimlachen.
over-edwin-schimscheimer

Dit ben ik

Niet lang nadat ik geboren was en wij als jong gezin inwoonden bij Opa en Oma ‘Schim’ verhuisden wij naar Rotterdam. Het was daar waar mijn vader een betere baan aangeboden werd binnen het concern Pakhoed waarvoor hij in die jaren werkte.

In Rotterdam werd in 1963 mijn broer Marcel geboren. In 1965 verhuisden we naar het Brabantse Oss om dezelfde reden, het werk van mijn vader. Daar werd mijn tweede broer Bob in december 1965 geboren.

In het nabijgelegen dorp Uden konden mijn vader en moeder voor het eerst van hun leven een echt huis kopen. En zo kwamen wij als oorspronkelijk Amsterdams gezin te wonen aan de Geren 11 te Uden in een op dat moment door en door Brabants dorp. Het is het huis waar ik heel mijn jeugd gewoond heb.

In Uden ging ik naar de Paulusschool, ging ik naar de tegenovergelegen Paulus kerk, werd ik misdienaar, deed mijn eerste communie, kreeg mijn eigen vriendjes waaronder Arie van den Elzen, Albert Diks, Pieter van Vught, Toon Diks.

Ik herinner me Wipneus en Pim, ons eerste fuifje, voor het eerst ‘plakdansen’, de brand in de Slingerfabriek, Meneer Huinnink aan ‘t orgel en uiteindelijk de grote stap naar de middelbare school. Ook ik werd na veel vijven en zessen toegelaten tot het Kruisherencollege.

De zeventiger jaren stonden voor de deur.

1960 -1970

De Zestiger Jaren – Ik ben geboren in Amsterdam op 15 september 1960. Om precies te zijn in de Watergraafsmeer: Linneaushof 57 in Amsterdam Oost.

Het was in deze wijk waar mijn beide ouders zijn opgegroeid. Mijn moeder Greet Bieringa aan het Gallileiplantsoen als jongste dochter in een gastvrij katholiek gezin van 5 kinderen. Mijn dierbare tante Rien, tante Corrie, ome Luit en Ome Piet en als jongste mijn moeder Greetje.

Mijn vader woonde aan het Linnaeushof en had slechts een broer, mijn Ome Frits, die al op jonge leeftijd naar de USA (California) is geëmigreerd en die daar heel zijn leven heeft geleefd en gewerkt. Ik heb wel eens begrepen dat hij na de oorlog in feite zo snel mogelijk uit Nederland weg wilde gaan om niet de hele wederopbouw af te wachten.

Ik was de eerste zoon van mijn moeder Greet Bieringa en Loek Schimscheimer die getrouwd zijn in 1958.

1970-1980

De Zeventiger Jaren – Een nieuwe wereld ging voor me open. De brugklas op het Kruisherencollege met jonge mensen niet alleen uit Uden maar ook uit de daaromheen gelegen dorpen. Kinderen uit Erp, Volkel, Zeeland en zelfs Grave zaten bij mij in de klas.

Ik ging een spijkerjackie dragen met daarin stiekem verstopt een pakje Samson shag. Het was Toon Diks die mij inmiddels een Boogie Woogie op de piano had leren spelen en ik was er helemaal door gegrepen.

Het was de tijd van Rob Hoeke en Jaap Dekker. Hun platen heb ik dan ook grijs gedraaid op mijn zolderkamer, samen met Crosby Stills Nash & Young (Deja Vu), Magna Carta (Seasons), Jim Croce, Janis Ian, James Taylor, Jackson Browne (Late for the Sky) enz.

Het is op die leeftijd dat de muziek zich voor altijd in je hart nestelt. Binnen ‘No Time’ had mijn moeder een piano weten te vissen uit het Udens weekblad en kon ik thuis aan de gang.
Ook ging ik gitaar spelen. Mijn vader speelde immers ook gitaar en dan vooral in de stijl van Eddy Christiani wiens liedjes hij heel verdienstelijk speelde en zong.

Op ieder familie feestje gaven de ‘Schimpies’ vader Loek met Marcel aan de bas, Bob op de drums en ik aan de piano, steevast een optreden. Ons openingsnummer was ‘Goedenavond dames heren’ en het enigszins omstreden lied ‘You are my chocolaatje’ vormde ook altijd vaste prik.

Na twee jaar op de Havo te hebben gezeten werd ik helaas teruggezet naar de Aloysius Mavo waar ik op mijn sloffen mijn diploma haalde en waarna ik weer snel terug ging naar het Kruisherencollege met Mr. Van de Elzen, Mr. Vink, de prachtige Jan Donkers en de gebroeders Slits.

Inmiddels hadden we ons eigen bandje Gimmick, mijn broers samen met Brigitte de Boer, waarmee we diverse lokale optredens hebben verzorgd en ook verschillende talentenjachten wisten te winnen.

In 1976 deden we mee aan het tv programma ‘Stuif es in’ met een eigen liedje van mij ‘Hey my love’. Vriendinnetjes deden natuurlijk ook hun intrede waarbij ik heel dierbare herinneringen heb aan Ellen Schaepman en Cora de Jong.

Nadat ik mijn Havo diploma had gehaald resulteerde mijn klassieke pianoles bij Mevr. Martzen Wilman uiteindelijk tot het toelatingsexamen aan het conservatorium van Tilburg. Hier werd ik aangenomen voor zowel klassiek piano als de afdeling schoolmuziek.

Een jaar heb ik gestudeerd aan het destijds zeer klassieke maar uiterst leerzame conservatorium. Maar ik wilde ook graag mijn eigen muziek maken, mijn liedjes, eigen initiatieven nemen enz.

Inmiddels hadden we onze eigen band Martin Dairy waarmee we ook de Poptalent 80 prijs(voorloper Grote Prijs van Nederland) wisten te winnen en binnen no time door het hele land optraden, met mijn vriend Dick van Engelen als onze ontembare manager. Mijn vader had weer een foldertje opgevist. Ditmaal een aankondiging van een nieuwe opleiding in Hilversum: De opleiding Lichte Muziek. Nog geen jaar later woonde ik in Hilversum aan de Herenstraat 6 alwaar weer een nieuwe episode begon.

1980-1990

De Tachtiger Jaren – Ik studeerde piano lichte muziek, de lessen werden in het eerste jaar gegevens door Jan Huydts en in het tweede jaar door Rob Franken en Henk Elkerbout, tevens kreeg ik arrangeer les van Jerry van Rooyen.

Het was ook bij Jerry thuis aan het Molenpad in Laren waar ik iedere week de zang klas begeleidde. Daar leerde ik begeleiden, transponeren en deed ik repertoire kennis op.

Jerry nam daarnaast herhaaldelijk tijd voor me om samen mijn eigen composities/arrangementen te bekijken en van wonderlijke opbouwende kritiek te voorzien. Hij was het ook die me aanspoorde om, nadat ik voor mijn klasgenoot Humphrey Campbell het lied ‘Wish I could believe’ had gemaakt, hiervan een arrangement te maken voor het Metropole Orkest, toen nog onder leiding van Rogier van Otterloo.
Van Rogier mocht ik de zwaar bevochten complimenten ontvangen. Op school in Hilversum leerde ik ook Carmen Sars kennen. En binnen niet al te lange tijd kregen we innige verkering en mochten wij terwijl ik in het derde jaar zat op 26 september 1984 onze dochter Michèlle verwelkomen. Niet lang daarna ging ik van school om mijn eigen weg te gaan.

Snel kreeg ik allerlei werk aangeboden. Ik speelde 4 jaar bij Berdien Stenberg waarmee ik 2 tournees door Japan maakte.

Kwam in de Paul Natte band terecht waarmee we wekelijks voor de radio optraden. Deze band zou de vaste begeleidingsband van Rene Froger worden waarbij ik ook een jaar of 8 heb gespeeld.
Al in 1984 op 24 jarige leeftijd maakte ik mijn eerste grote orkest arrangement, het was het lied ‘Samenzijn’ voor Willeke Alberti. In de 90 er jaren zouden we natuurlijk nog heel uitgebreid gaan samenwerken.
Ik leerde Ilja Gort kennen. Voor hem zou ik tal van commercials bedenken, spelen en arrangeren. Later in de negentiger jaren zou ik van 1994 t/m 1996 bij Ilja en Turf wonen in de blokhut achter hun mooie boerderij in Maartensdijk.

Voor het label van Ed en Nicolette Starink zou ik tal van CD producties verzorgen. Samen met Leo de Ruiter, Charly Angenois en Eddy Conard hebben we honderden schoolconcerten gegeven op tal van middelbare scholen door het hele land.

In No Time had ik dus een dochter en een Full Time carrière waarbij ik van het een in het ander viel.

1990-2000

De Negentiger Jaren – We woonden inmiddels in Huizen aan de Giek nr.8 samen met Arno van Nieuwenhuizen. Het was een drive in woning: wij woonden boven en hij beneden. Toen Arno verkering met Asja kreeg en ik inmiddels omkwam in het werk, kon ik zijn beneden etage mooi tot mijn studio omtoveren. Hier maakte ik naast mijn optredens met de Paul Natte Band, de schoolconcerten etc. allerlei muziek in opdracht.

In 1992 resulteerde dat in ‘Wijs me de Weg’ het lied dat ik schreef voor het songfestival en nadat niemand geïnteresseerd was om het lied uit te voeren vond ik uiteindelijk mijn klasgenoot en vriend uit Hilversum, Humphrey Campbell bereid om het te gaan doen. Samen met zijn broers zette hij een onweerstaanbare performance neer wat ook resulteerde in een overwinning in Nederland en naar ik meen een 9de plaats in Malmö, Zweden op het Eurovisie Songfestival.

De tragiek was echter dat precies in het weekend dat we in Nederland ‘de finale’ speelde (Ik had naast dat ik de muziek de tekst en het arrangement had geschreven ook een aandeel in het optreden door mijn bijdrage op de accordeon) mijn dierbare moeder Greet op 61 jarige leeftijd in het ziekenhuis in Veghel aan de gevolgen van borstkanker overleed. Dit beschouw ik nog steeds als een van de scharniermomenten van mijn leven.

Aan de ene kant ging er een deur dicht terwijl op het zelfde moment aan de andere kant tal van deuren opengingen. Ik rolde van het een in het ander. Arrangeerde het lied Vrede voor Ruth Jacott, schreef voor haar ‘Vogel op de vlucht’, ‘Een Stap’ en ‘Loop met me Mee’.

In ’94 schreef ik samen met Coot van Doesburgh ‘Waar is de zon’ voor Willeke Alberti. Hierna volgden nog meer liedjes voor Willeke, Ruth en ook Paul de Leeuw, waaronder het lied ‘wacht nog wat’. Dit lied bracht ik voor het eerst ten gehore op ‘n feest ter gelegenheid van de 50’e verjaardag van Coot dat werd gehouden in het Nieuwe de la Mar Theater. Een zaal vol ‘beroemdheden’ terwijl ik ons nieuwe lied speelde en zong aan de vleugel, nog diezelfde avond kreeg ik een platencontract aangeboden. Het resulteerde in mijn eerste eigen cd met teksten van Coot, het album ‘ De Brug’.

In datzelfde jaar mocht ik ook de Stemra Award voor beste opdracht muziek in ontvangst nemen. Ik had een doorlopende compositie gemaakt van 15 min. voor een bedrijfsfilm over het aluminiumbedrijf Alcoa: De Alcoa Suite.

In 1995 mocht ik de musical ‘the bells of Freedom’ componeren, die we hebben uitgevoerd in Washington.

Inmiddels had ik ook de musical Carlie gecomponeerd op een libretto van Robert Alberdink Thijm, voor wie ik ook de muziek componeerde en dirigeerde(het Metropole Orkest) van zijn tv serie Zeeuws Meisje.

Daarna volgde de tv series Goudkust en Rozengeur Wodka Lime alsmede tal van tv tunes, Ter land ter zee en in de lucht, Ingang Oost, Bij de politie, Jos op 1, het kinderziekenhuis, Willem Wever, De Nationale Nieuwsquiz, Heilig Vuur etc..

Toen werd ik muzikaal leider bij Willeke de Musical en arrangeerde Motown de Musical. In 1995 was ik muzikaal leider bij het concert op de Amstel voor de koningin bij wie ik ook nog ‘op het matje’ werd geroepen.

Een van de hoogtepunten was het componeren en produceren van de herkenningsmuziek voor Ned 1 op prachtige beelden van Peter van Loenhout. Vier jaar lang zou mijn muziek dagelijks op tv te horen zijn, van 1996-2000. Van de opbrengst kon ik mijn eigen huis aanbetalen in Hoevelaken.

Na een turbulente privé periode was het tijd voor mij om een hele nieuw stap te maken. Inmiddels was ik gestopt met het optreden met Rene Froger, mijn hart kon het niet meer opbrengen, ik smachtte naar fysieke en figuurlijke ruimte voor mezelf. Deze vond ik in voor mij totaal vreemde Hoevelaken.

Een nieuw decennium stond voor de deur, waarin de trein van oneindige voorspoed wat leek af te remmen maar waarin ik veel meer tijd en ruimte zou nemen voor mijn eigen koers.

2000-2010

Vanuit mijn nieuwe plek werkte ik aan nieuwe projecten. Maakte een album met Erna Hemmink samen met de producers Hans Aalbers en Ruud Jacobs. Bij toeval ontmoette ik Herman Brood die mij vroeg met hem een Big Band album te maken. Dit resulteerde in het met goud bekroonde album Back on the Corner. Tijdens die sessie namen we ook nog en passant ‘ My Way’ op met mezelf aan de piano (zowel Herman als ik wisten precies waarvoor die opname bedoeld was).

Ik schreef het lied ‘Allemaal’ voor Wim Soutaer waarmee Wim in België de eerst plaats van de hitparade behaalde.
Met Willeke maakte ik de theater tournee Goud en nog een theatertournee waarvan me de naam ontschoten is.

En met het Friese duo’s Twarres scoorden we grote successen, bij hen was ik betrokken als pianist, arrangeur, muzikaal leider, componist (Children of the Sun, This is how it is) accordeonist en zing ik ook nog mee in de koortjes.
Langzaam verlangde ik naar meer vrijheid, die ben ik gaan nemen en zo kwam ik er toe mijn eigen album te maken ‘Van Binnen naar Buiten’ met als producer mijn vriend Marcel Fisser. Dit hele album is een reflectie van mijn persoonlijk leven.

Produceerde/componeerde nog een album met Astrid Crone de in Spanje woonachtige Nederlandse zangeres.

Ook schreef en componeerde ik de musical’ Franciscus Troubadour van God’ waarin ik alles wat ik op dat moment was kon samen brengen. Dit resulteerde in veel positiviteit, diverse radio programma’s over de totstandkoming, een prachtige première in de St. Jans basiliek in Laren, tal van optredens, een reis en tv opname naar Assisi en prachtige momenten met alle medewerkers.
Ook richtte ik samen met Carmen Sars het vocaal ensemble Elysium op waarvoor we samen schreven en componeerden. Ook hier tal van onvergetelijke uitvoeringen van o.a. onze suite ‘Nature’s Call’.

Tussen de bedrijven door schreef ik af en toe ook nog Arrangementen voor het Metrople Orkest waar ik ook als ‘remplaçant’ een aantal keren piano heb gespeeld.
Met mijn vriend Gé Titulaer raakte ik verzeild in het Franse Rodez waar we nu bij onze vrienden George et Odette ieder jaar een zomer workshop verzorgen.

Sinds het begin van dit decennium ben ik ook muzikaal leider/arrangeur van het Avro’s Kinderprinsengracht concert wat ik met veel plezier en ambitie doe.

Componeerde de liedjes van het Super Guppie project op teksten van Edward van de Vendel. Arrangeerde 2 Nijntje Musicals op van Joop Stokkermans (die mij steevast ‘zijn broertje’ noemde). Ik componeerde de muziek van de musical Cheops op een libretto van Roel Pieters.

Kortom naast mijn reguliere werk kwam er in dit decennium langzaam meer aandacht voor mijn eigen initiatieven en mijn persoonlijke voorkeuren die me weliswaar niet materieel wisten te verrijken maar zeker wel gelukkiger wisten te maken (maar niet minder druk).

2010-2020

In deze periode, waarin ik nog steeds in Hoevelaken woonde heb ik, zoals altijd, veel verschillende dingen gedaan.
In feite was het een combinatie van ‘werk’ in opdracht en mijn eigen projecten/initiatieven.

Ik heb nog een aantal arrangementen voor het Metropole orkest geschreven
Het Kinderprinsengracht concert kwam ook ieder jaar in de zomer weer terug.
Hiervoor schreef ik alle arrangementen en kreeg ik op een gegeven moment de muzikale leiding kreeg. (Bijgaand een leuke foto met de Jussen broers. Ook zij zaten ooit in het KPGC en dit was jaren later bij een spontaan weerzien)

Ook vonden er nog enkele uitvoeringen van mijn musical ‘Franciscus, Troubadour van God’ plaats. Niet alleen door mij maar ook door andere gezelschappen in andere plaatsen.

Vanaf 2012 ben ik les gaan geven en werd ik begeleider op Codarts in Rotterdam.
Ik begeleidde zanglessen op de piano, maar ook examenprogramma’s en was muzikaal leider bij hele shows en musicals op de Muziektheater afdeling, Ik heb dit 2.5 jaar gedaan en toen brak het reizen me toch een beetje op plus het feit dat ik steeds minder aan mijn eigen projecten toe kwam.
Liedjes ben ik altijd blijven maken, uiteraard ook in deze periode. In de Corona periode heb ik ook nog het lied ‘Gelukkig hebben we elkaar’ gemaakt wat ik een duet versie heb opgenomen met Pheadra Kwant.

Een selectie kun je vinden op mijn YouTube kanaal, maar ook via de Link naar Sound Cloud.

Ook heb ik jaren lang met mijn vriend Kees Kroot van Sound Circus A’dam aan div. commercials gewerkt als componist/arrangeur.

In 2015 richtte ik met Nard Reijnders de Tijdreizigers op waarmee we ons eigen muziektheater programma maakten en de eerste optredens deden. (Zie ook de Projecten pagina)

En kwam vanaf 2017 Petra Berger op mijn pad met wie ik vanaf dat moment een zevental jaren diverse theaterprogramma’s heb gespeeld. O.a haar Touched by Streisand Programma en haar programma 'Passione Italiana'.

2020-heden

Het grootste verschil deze periode, vergeleken met andere periodes in mijn leven is het feit dat de Koren hun intrede deden.

Het was in Frankrijk, op het Wijnchateau van mijn vriend Ilja Gort (waarmee ik vele jaren muziek voor commercials heb gemaakt), waar ik een zangweek leidde met een koor van een spontane groep mensen.

Dit bleek wederzijds zo goed te bevallen dat ik op dat moment al voelde dat ik daar meer mee wilde en kon doen.
Ik organiseerde niet lang daarna zangavonden op landgoed Stoutenburg. En vandaar uit kwam later het verzoek om het Power koor Amersfoort te leiden. Wat ik 5 jaar gedaan heb.

En door het ‘toeval’ geholpen werd ik in Februari 2022 gevraagd om het Voice Company Kamerkoor te gaan dirigeren bij hun uitvoering in de St. Jan in Den Bosch.

Niet veel later volgde het grote Voice Company Koor en kort daarop kwam dezelfde vraag vanuit het Pitch koor uit Hilversum.
Zo had ik dus ineens 3 koren die ik dirigeerde en waarvoor ik overigens in nauwe samenwerking met Greetje Houwen de muzikale koers ging bepalen.

Ook vonden er natuurlijk nog steeds diverse optredens plaats met o.a Willeke Alberti, met wie ik al een band heb sinds ik in 1988 voor haar mijn eerste grote orkestarrangement maakte, namelijk voor het lied ‘Samenzijn’.

Ook met Petra Berger waren er theatertournees, waar onder andere Frank van Essen, Luca Genta en Alessandro Nerri aan meewerkten.
In 2023 richtte ik het Esveld Ensemble op en componeerde de Esveld Natuur Suite. (Zie ook de Projecten pagina)

Met Laura de Bekker waren er enkele mooie optredens waarin we onze eigen liedjes speelden en de verhalen uit ons leven vertelden.

Ook zag Broeder Franciscus in 2022 het levenslicht. Ontstond het projectkoor Via Nova en volgden er enkele uitvoeringen per jaar.
En gelukkig werd er ook nog ieder jaar live op TV het Kinderprinsen gracht concert uitgezonden.

De Tijdreizigers werden aangevuld met zangeres Maaike Widdershoven en samen ontwikkelden we het Muziektheater programma ‘Onderweg naar vrede’ waarmee we een aantal keer hebben opgetreden.

Waar de rivier hierna naartoe stroomt weet ik niet.
Hopelijk durf ik mee te gaan.
© Sundry Media 2025