Soms moet je wachten,
totdat het zover is.
Soms is het gewoon nog niet je tijd.

Soms moet je stil staan,
en de trein maar laten gaan.
Zodat die zonder jou verder rijdt.

Maar als de wind waait, moet je lopen.
Als de liefde wenkt,
dan mag je niet blijven staan.
Als ze je weer wakker kust,
dan mag je in haar geloven
Als ze voor je staat...
dan moet je gaan

Soms is de haven,
enkel nog de woestijn.
Is het de stilte die om je schreeuwt.
En is het zwijgen al wat je nog iets verteld.
Al wat het gebroken hart nog heelt.

Maar als de wind waait,
moet je lopen.
Als liefde wenkt,
dan mag je niet blijven staan.
Als ze je weer wakker kust,
mag je in haar geloven
Als ze voor je staat...
dan moet je gaan